Bajka o flądrze

Przed wiekami w Bałtyku żyła flądra, która marzyła, by rządzić światem. „Na lądzie – myślała – niech sobie królują inni. Ale tu, pod wodą, królową mogę być tylko ja. Nikt inny przecież nie jest tak mądry (...) i na pewno nikt tak szybko nie pływa. Nikt!” – zachwycała się sobą. Na sąsiadów flądra zerkała z wyższością. Łososie? Dorsze? Makrele? Żadne nie mogły się z nią równać. Jesiotry? Śledzie? Flądra na ich widok tylko prychała wyniośle.
„Same niezdary i cudaki” – myślała o swoich sąsiadach.
„Potrzebują kogoś, kto będzie nimi rządził”.
– Wybierzemy króla! – zaproponowała więc.
– Ale jak? – dopytywały ryby.
– Staniemy do zawodów. Wystartujemy spod tamtej kępy glonów, widzicie? A królem lub królową zostanie ta ryba, która pierwsza dopłynie do przystani. Do biegu... gotowi... start!
Śmignęły w dal dorsze, łososie i jesiotry. Pomknęły makrele,śledzie i sardynki. Szybciej! Prędzej!! Dalej!!! Tylko jedna flądra się nie spieszyła. „I tak będę pierwsza. Jestem przecież nie tylko najmądrzejsza i najwytworniejsza, ale również najszybsza!” Płynęła więc spokojnie, to wyobrażając sobie, jak pięknie będzie wyglądała w koronie, to zastanawiając się, w której płetwie wygodniej jej będzie trzymać berło.
Kiedy wreszcie zbliżyła się do przystani, usłyszała gromkie oklaski i wiwaty:
– Hura! Niech żyje król!
– Chyba królowa – mruknęła flądra, pewna, że ryby wiwatują na jej widok. Dumnie podniosła łebek i... I zobaczyła śledzia w koronie!
Skromny, niepozorny śledź pierwszy dopłynął do celu.
– Co?! Ten pospolity śledź królem?! – flądra tak się złościła, aż całkiem wykrzywił jej się pyszczek, a ona sama stała się płaska jak kartka papieru.
Podobno złość wciąż jej nie przeszła. Dlatego i dzisiaj wygląda tak jak w dniu, w którym śledź został królem ryb.